Met “Wachten op God” probeer ik met het meest eenvoudige vorm het meest complexe te omvatten, het realiteitszin, kern van bestaan.
In “Wachten op God” voert het beeld een dialoog met de ruimte. Een ervaring van leegte en tevens een gevoel van schoonheid die onstaat door de totale afwezigheid van de mens, terwijl de achtergelaten tekst “I never promised you a rosegarden’ gegraveerd in de toren juist verwijst naar de aanwezigheid van de mens.
Een verstomde schreeuw misschien, het zinloos wachten moe, met humor is tragedie soms beter te verklaren.